آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

قسمت پنجم

ذخائر مهدی (ع)

5-کتابهای آسمانی：

تمام کتابهای آسمانی که روزی در دست پیامبران مرسل و اولو العزم بود. و به وسیله آن مردم را هدایت و ارشاد می کردند. توسط پیامبر به اهل بیت انتقال یافت. و امروز همه آنها در اختیار آخرین ذخیره الهی است.

 روزی که حضرت بقیه الله به فرمان پروردگار از پرده غیبت برون آید، تمام آنها را با خود می آورد.

 امام صادق(ع) می فرمایند:
 "خداوند هیچ چیز به پیامبران نداد، مگر اینکه آن را به محمد(ص) نیز عطا کرد. آن صحفی که قرآن درباره اش فرمود: «صحف ابراهیم و موسی » نزدماست..."(16)


6- قرآنی که امیر المؤمنین علی (علیه السلام) گرد آوردند：

روزی که پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) دار فانی را وداع گفتند، امیرالمؤمنین علی(ع) به سفارش ایشان در خانه نشستند تا قرآن را گردآورد.
ایشان پس از پایان کار، قرآن را به مسجد بردند و به ابوبکر دادند.

 عمر گفت:
ای علی! این قرآن را به جای خود برگردان، ما نیازی به آن نداریم.

 امیرالمؤمنین علی(ع)  آن را گرفتند و به خانه برگشتند. هنگامی که عمر به خلافت رسید، روزی به  امیر المؤمنین علی(ع) گفت:
اگر بخواهی،می توانی قرآنی که نزد ابوبکر آوردی اکنون بیاوری تا گرد آن جمع شویم.

حضرت فرمودند:
"هیهات، راهی برای رسیدن به آن نیست. من در زمان ابوبکر چنان کردم تا برشما اتمام حجت کرده و در روزقیامت نگویید ما از این غافل بودیم; یا برای ما نیاوردی.
 اکنون این قرآن نزد من است و جز پاکان و جانشینان من کسی به آن دست نمی زند."

عمر گفت:
 آیا زمانی برای اظهار این قرآن وجود دارد؟

حضرت فرمودند: "آری، هنگامی که قائم از فرزندانم ظهور کند. "(17) تمام کتابها و نوشته های معصومین(علیهم السلام) به نامهای صحیفه جامعه (18) که املای رسول الله(صلی الله علیه و آله وسلم) و خط  امیرالمؤمنین علی(ع) بود، کتاب علی(ع) (19)، مصحف فاطمه(س) (20)، جفر ابیض (21) ، جفر احمر (22) وصحیفه هایی که نام تمام پیامبران، پادشاهان و پیروان اهل بیت (علیهم السلام) برآن نوشته است، نزد امام عصر(ع) قراردارد.


پی نوشت：
16- بصائرالدرجات، ص 135.
17- الشیعه و الرجعه، ج 1، ص 419.
18- بصائرالدرجات، ص 142.
19- همان، ص 147.
20- همان، ص 151.
21- معجم الامام المهدی، ج 3، ص 388.
22- بصائرالدرجات، ص 151

 آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

قسمت چهارم

ذخایر مهدی (ع)

3- تابوت سکینه:

این تابوت از زمان حضرت موسی(علی نبینا و علیه السلام) نزد پیامبران بنی اسرائیل بود.

امام صادق(ع) درباره آن می فرمایند:
 "این همان صندوقی است که خداوند برای مادر موسی فرستاد تا نوزادش را در آن قرار دهد و در دریارها کند... .
حضرت موسی در پایان عمر، الواح و زره و همه آثارنبوتش را در آن قرار داد. "(10)

 به گفته برخی از محققان، تمثالهای پیامبران خدا در این تابوت جای داشت.

 بنی اسرائیل این تابوت را در جنگها با خود حمل می کردند و در پرتو آن پیروزی به دست می آوردند. (11)

 قائم آل محمد(ص) هنگام ظهور و رفتن به سوی بیت المقدس، آن تابوت را همراه خاتم سلیمان و الواح موسی(ع) بیرون می آورند. (12)


4- مجموعه ای دیگر از آثار انبیا:

امام صادق(ع) می فرمایند:
 "الواح و عصای موسی و خاتم سلیمان نزد من است.
 ظرفی که حضرت موسی در آن برای خدا قربانی می کرد، تابوتی که فرشتگان آن را حمل کرده، آوردند و نیز نامی که پیامبر خدا برای حفظ مسلمانان از تیرهای مشرکان، آن را میان صفوف قرار می داد، پیش من است. (13)

آری، پیراهن حضرت آدم(ع)(14)
حضرت یوسف، ابراهیم و نیز حله اسماعیل نزد قائم آل محمد(ص) است."(15)
پی نوشت：
10- همان، ص 188.
11- و 13 الشیعه و الرجعه، ج 1، ص 164.
12- همان، ج 1، ص 163.
13- معجم احادیث الامام المهدی،ج 3،ص 292.
14- همان، ص 188.
15- معجم احادیث الامام المهدی،ج 3،ص 120.

 آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

قسمت سوم

 ذخایر مهدی(ع) :

تمام آثار پیامبران و سفرای الهی از آدم تا خاتم نزد مهدی موعود(ع) است که در موقع ظهور هم با خود می آورد.

 مهمترین این آثارعبارت است از:

1- عصای موسی(علی نبینا و علیه السلام)

امام محمد باقر(علیه السلام) می فرمایند:
"عصای موسی، پیش از آنکه در دست موسی باشد، عصای آدم بود.
 سپس به شعیب و بعد به موسی بن عمران رسید و اکنون این عصا نزد ماست.
رنگ این عصا همچنان سبز است و به همان شکل اول خود باقی است.
 اگر از آن بپرسی، پاسخ می دهد.

 این عصا برای قائم ما ذخیره گردیده است.
 او با عصا همان کاری می کند که موسی انجام داد..."(8)
 

2- حجر موسی(ع)

سنگی که حضرت موسی برآن زد و چشمه های آب از آن روان شد، نزد امام غائبمان(ع) است.

 وقتی حضرت اراده کوفه می کنند، یکی از یاورانش فریاد می زند:
 هیچ کس آب و غذا برندارد.
آنگاه حجر موسی بن عمران را بر شتر می نهند و همراه خود می برند.
در هیچ منزلی فرود نمی آیند، مگر آنکه چشمه ای از آن سنگ روان می شود.

 گرسنگان، بی نیاز و تشنگان، سیراب می شوند... (9)

8-همان، ص 387
9- بصائرالدرجات، ص 183.

 آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

قسمت دوم

 سلاح مهدی(ع) :

سلاح ایشان کلاه خود و زره و شمشیر ذو الفقار رسول الله(صلی الله علیه و آله وسلم)است. (4)

امام صادق(ع) داشتن سلاحهای باقی مانده از رسول الله را از نشانه های امامت می دانند.

 حارثه بن المغیره نصری گوید:
 به حضرت امام صادق(ع) عرض کردم: امام به چه چیز شناخته می شود؟
فرموند: به سکینه و وقار.
عرض کردم:
 و دیگر به چه چیز؟ حضرت فرموند:
 او را به وسیله شناختن حلال و حرام می شناسی و به نیاز مردم به او و بی نیازی او از مردم و همچنین سلاح پیامبرنزد اوست.(5)

پی نوشت：

4- عقدالدرر، ص 277.
5- معجم احادیث الامام المهدی، ج 3، ص 244 و 387.

از جمله خصائص صاحب العصر (عج) همراه داشتن «مصحف امير المؤمنين عليه السّلام» است.
قرآني که امام زمان (عج) مي آورد و به مردم تعليم مي دهد با قرآن فعلي اين تفاوت را دارد که آن قرآن توسّط مولاي متّقيان امير المؤمنين به همان نحو که در مدّت 23 سال نازل گرديده، جمع آوري شده است، ولي هيچکدام از لحاظ کلام الهي کم و کاستي ندارد. قرآن فعلي جمع آوري «عثمان بن عفّان» است.
امام علي آن مصحف را بر صحابه عرضه نمود، آنان نپذيرفتند، پس آن حضرت آن را مخفي نمود و تا کنون به حال خود باقي است و زماني به دست حضرت مهدي (عج) ظاهر خواهد شد و مردم مأمور مي شوند که آن را بخوانند و حفظ نمايند و به خاطر اختلاف ترتيب که با مصحف فعلي دارد، حفظ آن از تکاليف مشکل مکلّفان خواهد بود.

(«نجم الثّاقب»، باب دوّم، ص 119)

در روايات آمده است که حضرت مهدي (عج) جميع اوصاف و ويژگي هاي پيامبران گذشته خود را خواهد داشت. امام سجّاد عليه السّلام در ضمن حديثي چند نشانه را بيان مي کند:
«قائم ما داراي نشانه هايي از شش پيامبر است:
1-نشانه اي از حضرت نوح عليه السّلام طول عمر
2-نشانه اي از حضرت ابراهيم عليه السّلام مخفي بودن محلّ ولادتش
3-نشانه اي از حضرت عيسي عليه السّلام اختلاف رأي مردم درباره اش، و اعتزال او از مردم
4-نشانه اي از حضرت موسي عليه السّلام ترس از دشمن و غيبت، که حضرت موسي عليه السّلام از ترس فرعونيان از مصر به مَدْين رفت و مدّتي مخفي بود
5-نشانه اي از حضرت ايّوب عليه السّلام گشايش و پيروزي پس از بليّات و گرفتاري
6-نشانه اي از رسول خدا صلّي الله عليه و آله قيام به شمشير
7-و در بعضي از روايات نشانه اي از حضرت يوسف عليه السّلام نيز ذکر شده و آن زندان است.شايد منظور دوري او از دوستانش است که به منزله زنداني بودن اوست .

(«اعلام الوري»، ص 402 و 403)